Open brief aan Jan Dirk van der Zee

Open brief aan Jan Dirk van der Zee

Beste meneer Van der Zee,

U heeft gesproken: geen competitievoetbal meer dit seizoen voor ons B-voetballers. Voor niemand een verrassing, lijkt me. U geeft echter hoop met uw plan voor een kleinschalig en regionaal voetbaltoernooi met minder reisafstand en veel kans op lokale derby’s. Met zelfs de mogelijkheid op een prijs: de Regio Cup. Topidee. Tóch baart het me zorgen.

Eerst dat Cupvoetbal. Normaliter heb ik ’t er niet zo op, die eerste wedstrijden in een seizoen waarin je ontdekt dat je eigenlijk al jaren links bent, dat de dozen nog om je schoenen zitten en je vergeten bent wie er eigenlijk allemaal naast je staat op dat uitgedroogde veld in de brandende zon. Maar cupvoetbal in april, mei en juni? Dat klinkt helemaal niet zo gek, meneer Van der Zee.

Als dit doorgaat en we een beetje normaal doen in de avondklockdown, zou het weleens een prachtige lente kunnen worden. Ik zie het al voor me: met het fietsje naar de burenclub, tasje op het stuur, wind in de rug; heerlijk! Buiten omkleden in prima weer, elkaar een fijne wedstrijd wensen met de elleboog, wat ellebogen uitdelen tijdens een pot lelijk voetbal, een potje bier nuttigen met de tegenstander op het veld, tot laat in de avond blijven hangen omdat er nog wat bakken bij komen, en niet douchen maar op voetbalschoenen strompelen naar huis, omdat een teamgenoot halverwege de terugweg met zijn fiets in de sloot is gereden. Mooier wordt het niet.

Die gedachte houd ik net zo graag vast als u. Maar romantiseren we het niet teveel? U zei het zelf: "Veel van deze 600.000 voetballers zitten thuis en bewegen nauwelijks, terwijl sporten in de buitenlucht juist goed is voor de gezondheid en weerstand, zowel lichamelijk als geestelijk.” Allemaal waar, Dirk-Jan. En dat kan zomaar hét probleem gaan worden. Want die derbi’s, darbi’s, durbi’s of hoe je ze ook noemt, zijn doorgaans niet de meest ontspannen potjes.

Het klinkt allemaal romantisch om met dit soort ‘lekkere wedstrijden’ zoals u ze noemt, het seizoen af te sluiten, maar in de realiteit zullen dit gevechten worden tussen een stel doorgefokte stieren die op de eerste lentedag losgelaten worden in de wei. 22 Gefrustreerde amateurs met overgewicht die té lang in één ruimte hebben gezeten met zeikende en zuchtende partners en stuiterende via-Teams-les-volgende kinderen, en nu eindelijk weer eens, naast hun eigen gegroeide cupmaat, een echte cup kunnen winnen. U laat ze los, deze energiebommen, onder begeleiding van een scheids die hoogstwaarschijnlijk z’n fluitje kwijt is geraakt na al die maanden zonder amateurvoetbal.

‘Ach, kunnen ze effe uitrazen’, zal u wellicht denken. Daar heeft u gelijk in; elkaar de hersenen inslaan op een voetbalveld is nog altijd beter dan in de binnenstad, maar een woordvoerder van u zei het treffend in het interview op de vraag of de Regio Cup echt door zou kunnen gaan: “Alles hangt af van flexibiliteit van alle partijen.” Ik kan u daarop een kort antwoord geven: In ons geval staat de B van B-voetballers niet voor Barbapapa. Inmiddels zijn wij zo flexibel als een kleedkamerdeur. Heeft u wel nagedacht over de gesteldheid van de Kelderklasser? U weet net als ik dat wij Kelderklassers ons niet zullen inhouden als we eenmaal de wei in mogen. We zullen er blind induiken en voetballen alsof we altijd door zijn blijven trainen. We zullen sprinten als blije honden en glijden naar ballen en enkels alsof we ons in een tropisch zwemparadijs bevinden. We zullen met de ogen dicht duels inkleunen, ballen de snelweg op rammen en schreeuwend als een stervende zwaan naar de grond gaan. Al snel zullen de eerste slachtoffers vallen. Liezen zullen knappen en hamstrings zullen springen als oude elastieken. Enkels zullen doorklappen, enkelbanden zullen scheuren en verrekken en knieën zullen verdraaien. Al gauw zullen we afdruipen en ons in colonne naar de eerste hulp begeven.

Begrijp me niet verkeerd, meneer Van der Zee: het lijkt me geweldig, die Regio Cup. Met dit schrijven hoop ik enkel dat u na de coronagolf nu voorbereid zult zijn op een golf van voetbalblessures in de ziekenhuizen. Onze arme zorgmedewerkers zullen worden overspoeld door 600.000 manke amateurvoetballers die het risico lopen om hun eigen risico kwijt te raken. Voetballers die de prijs moeten betalen voor het strijden voor een verzonnen prijs: de Regio Cup.

Laten we het daarom volgende afspreken: wij zullen met uw Regio Cup meedoen, maar u zet voor de zekerheid al wat ambulances klaar langs de velden en checkt meteen of er wel genoeg artsen werken in het weekend.

Meneer Van der Zee, ik heb er zin in. Alvast veel dank!

Kelderiaanse groet, Dion van Meel